Cando saín este día a imaxe que tiña en mente era moi diferente da que ao final resultou. Supoño que esto pasa decotío. Como a fotografía da paisaxe depende de que os elementos "encaixen" e nesta ocasíon o tempo non se prestou, tiven que cambiar de idea. O que se me ocurreu nese intre foi captar a sensación de soídade e friaxe que transmitía o lugar. Xogando coas formas tratei de simplificar a composición Aínda así, pareciame que lle faltaba algo, e pensei en captar o movemento, o que me levou a deixar que a imaxe fora cada vez mais difusa, ata chegar a última que non é unha imaxe moi ortodoxa técnicamente pero que é, para mín, a que reflicte con máis forza a sensación que eu quería transmitir. Supoño que as veces esquecerse ou retorcer a técnica é o mellor camiño para acadar o que importa: unha imaxe interesante. Pero este camiño xa o teñen percorrido moitos antes...
